26.4.11

Η αγάπη είναι ταλέντο των παιδιών.




Είμαστε μία τυπική ελληνική οικογένεια που πηγαίνει στην Ανάσταση πέντε λεπτά πριν το ''Χριστός Ανέστη''.

Ντυθήκαμε λοιπόν και φέτος με τα γιορτινά μας και φτάσαμε στην εκκλησία μόλις βγήκε το Άγιο Φως. Όλες οι λαμπάδες άναψαν και περιμέναμε το σύνθημα για να φιληθούμε και να τα κινήσουμε για το σπίτι όπου μας περίμενε η αχνιστή μαγειρίτσα.

Κάποια στιγμή ο μεγάλος μου γιος βλέπει πίσω του ένα κοριτσάκι που είναι συμμαθητές στο σχολείο. Χαιρετιούνται και χαμογελούν ο ένας στον άλλον.

Ο μικρός στέκεται εκεί μπροστά στο κοριτσάκι και την οικογένειά της και συνομιλούν οι δυο τους σιγανά. Θεωρώ σωστό να γυρίσω και να συστηθώ, είναι και η μέρα τέτοια που απαιτεί ''αγάπη'', μην με πουν και γαϊδούρα.

Κυριολεκτικά έπεσα πάνω σε τοίχο. Η μαμά της μικρής έχει επί πέντε λεπτά που ψάχνω την κατάλληλη στιγμή να την χαιρετήσω καρφωμένο τα βλέμμα ίσια μπροστά της, ο μπαμπάς έχει σχεδόν γυρίσει την πλάτη στο παιδί μου και τάχαμου ξανανάβει τις λαμπάδες των άλλων δύο παιδιών του. Δεν γύρισαν καν να μας κοιτάξουν, ούτε εμάς, ούτε το μικρό. Τουλάχιστον μου χαμογέλασε η μικρή που με αναγνώρισε. Τους γονείς αυτούς δεν τους έχω συναντήσει ποτέ στο σχολείο. Τα παιδιά τους πηγαινοέρχονται μόνα τους, και στις γιορτές και τις συγκεντρώσεις όταν μας μαζεύει η δασκάλα για ενημέρωση είναι άφαντοι. Θα μου πεις θα δουλέυουν, θα τρέχουν και δεν θα φτάνουν οι άνθρωποι. Και το πιο πιθανό είναι αυτό.

Αναρωτιέμαι όμως, τι σόι άνθρωποι είμαστε όταν πια έχουμε πάψει να κοιτάμε δίπλα μας, να λέμε μια κουβέντα στο διπλανό μας;

Τόσο απάνθρωπους μας έχουν κάνει οι καταστάσεις, να φοβόμαστε, να αγνοούμε και -γιατί όχι- να σνομπάρουμε;

Στο σπίτι και όταν τα παιδιά κοιμήθηκαν, το συζητήσαμε με τον άντρα μου. Είχε την ίδια γνώμη. Καταλήξαμε πως ο καθένας μπορεί να έχει τα δικά του και να μην έχει την όρεξή μας.

Στο τέλος όμως θαυμάσαμε την κοινωνικότητα του παιδιού μας αλλά και το θάρρος να πλησιάσει τη φίλη του χωρίς να ντρέπεται απλά και μόνο γιατί έτσι ένιωθε.

Και πάλι, πάλι, πάλι, πάλι...

τα παιδιά μας δίνουν μαθήματα ανθρωπιάς και αγάπης.


Χρόνια Πολλά σε όλους!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Οι κόσμοι μας είπαν...

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.